SQL (Structured Query Language), ilişkisel veritabanı yönetim sistemlerinde (RDBMS) veri yönetimi ve sorgulama için kullanılan bir programlama dilidir. SQL, veri tabanı yönetim sistemlerinin (DBMS) çeşitli işlevlerini gerçekleştirmek için kullanılır, veri tabanları oluşturur, veri tabanlarına veri ekler, veri tabanlarından veri alır, veri tabanlarındaki verileri günceller ve siler.
SQL, ilişkisel veritabanlarında kullanılan tablo yapısını tanımlamak için kullanılır. SQL, bu tabloları oluşturur, veri tiplerini tanımlar, sütunları ve satırları ekler, günceller ve siler. Ayrıca, SQL, tablolar arasındaki ilişkileri tanımlamak için kullanılır.
SQL’in temel bileşenleri şunlardır:
DDL (Data Definition Language – Veri Tanım Dili): DDL, veri tabanı nesnelerini tanımlamak ve yönetmek için kullanılır. CREATE, ALTER ve DROP gibi komutlar DDL’nin bir parçasıdır.
DML (Data Manipulation Language – Veri Manipülasyon Dili): DML, veri tabanındaki verileri sorgulamak, eklemek, güncellemek ve silmek için kullanılır. SELECT, INSERT, UPDATE ve DELETE gibi komutlar DML’nin bir parçasıdır.
DCL (Data Control Language – Veri Kontrol Dili): DCL, veri tabanı güvenliğini yönetmek için kullanılır. GRANT ve REVOKE gibi komutlar DCL’nin bir parçasıdır.
TCL (Transaction Control Language – İşlem Kontrol Dili): TCL, veri tabanı işlemlerini yönetmek için kullanılır. COMMIT, ROLLBACK ve SAVEPOINT gibi komutlar TCL’nin bir parçasıdır.
SQL, veri tabanlarında geniş çapta kullanılan bir standarttır ve birçok farklı RDBMS tarafından desteklenir. Örneğin, Oracle, MySQL, Microsoft SQL Server, PostgreSQL ve SQLite gibi popüler RDBMS’ler SQL dilini kullanır.